There is no reason for you to try to become like white people and there is no basis whatever for their impertinent assumption that they must accept you. The really terrible thing, old buddy, is that you must accept them. And I mean that very seriously. You must accept them and accept them with love. For those innocent people have no other hope. They are, in effect, still trapped in a history which they do not understand; and until they understand it, they cannot be released from it. They have had to believe for many years, and for innumerable reasons, that black men are inferior to white men. Many of them, indeed, know better, but, as you will discover, people find it very difficult to act on what they know. To act is to be committed, and to be committed is to be in danger. In this case, the danger, in the minds of most white Americans, is the loss of their identity. Try to imagine how you would feel if you woke up one morning to find the sun shining and all the stars aflame. You would be frightened because it is out of the order of nature. Any upheaval in the universe is terrifying because it so profoundly attacks one’s sense of one’s own reality. Well, the black man has functioned in the white man’s world as a fixed star, as an immovable pillar: and as he moves out of his place, heaven and earth are shaken to their foundations. You, don’t be afraid. I said that it was intended that you should perish in the ghetto, perish by never being allowed to go behind the white man’s definitions, by never being allowed to spell out your proper name. You have, and many of us have, defeated this intention; and, by a terrible law, a terrible paradox, those innocents who believed that your imprisonment made them safe are losing their grasp of reality. But these men are your brothers — your lost, younger brothers. And if the word integration means anything, this is what it means: that we, with love, shall force our brothers to see themselves as they are, to cease fleeing from reality and begin to change it. For this is your home, my friend, do not be driven from it; great men have done great things here, and will again, and we can make America what America must become. It will be hard, James, but you come from sturdy, peasant stock, men who picked cotton and dammed rivers and built railroads, and, in the teeth of the most terrifying odds, achieved an unassailable and monumental dignity. You come from a long line of great poets, some of the greatest poets since Homer. One of them said, The very time I thought I was lost, My dungeon shook and my chains fell off.
You know, and I know, that the country is celebrating one hundred years of freedom one hundred years too soon. We cannot be free until they are free. God bless you, James, and Godspeed.
— James Baldwin, “My Dungeon Shook: Letter to My Nephew on the One Hundredth Anniversary of the Emancipation”
Beyaz insanlara benzemek için çabalamana hiç gerek olmadığı gibi, onların seni kabul etmeleri gerektiğine dair küstahça varsayımları da hiçbir temele dayanmıyor. Korkunç olan şu ki, eski dostum, asıl senin onları kabul etmen gerekiyor. Ve bu konuda çok ciddiyim. Onları kabul etmelisin, hem de sevgiyle. Çünkü bu masum insanların başkaca bir umudu yok. Onlar, gerçekte, hâlâ anlayamadıkları bir tarihin içinde tutsaklar; anlayana kadar da ondan kurtulamayacaklar. Uzun yıllar boyunca, sayısız neden yüzünden, siyah adamın beyaz adamdan aşağı olduğuna inanmak zorunda kaldılar. Aslında, çoğunluğu gerçeğin ne olduğunu çök iyi biliyor ama senin de farkına varacağın gibi, insanlar bildiklerine uygun olarak davranmakta zorlanırlar. Harekete geçmek adanmışlık ister, adanmışlıksa tehlikede olmak demektir. Bu durumda, beyaz Amerikalıların çoğunluğunun zihninde, tehlike, kimliklerini kaybetmektir. Bir sabah uyandığında parlayan güneşin yanında bütün yıldızların yanıp söndüğünü görmenin senin için nasıl bir his olacağını hayal etmeye çalış. Doğanın düzenine aykırı olduğu için korkacaktın. Evrendeki her değişim, bir bireyin kendi zannettiği gerçekliğine karşı öylesine derinden bir tehdittir ki, bu nedenle dehşet vericidir. İşte, siyah adam da beyaz adamın dünyasında böylesi sabitlenmiş bir yıldız, yerinden oynatılamaz bir sütun olagelmiştir: O yerinden oynadıkça, cennet ve yeryüzü de temellerinden sarsılır. Sen korkma sakın. Gettonun içinde kaybolup gitmenin umulduğunu söylemiştim, beyaz adamın yaptığı tanımların ötesine geçmene, ismini tam olarak telaffuz etmene asla izin verilmeyerek yitip gitmenin. Sen de, birçoklarımız da, şimdiye kadar bu umudu boşa çıkardık ve ürkünç bir yasa, ürkünç bir çelişki gereği, senin mahkûmiyetinin kendilerini güvenli kıldığına inanan bu masumların gerçeklikle bağları kopuyor şimdi. Ama bu adamlar senin kardeşlerin; yitik, küçük kardeşlerin. Ve eğer bütünleşme sözcüğünün bir anlamı varsa, işte o anlam budur: Bizlerin, sevgiyle, kendilerini olduğu gibi görmek, gerçeklikten kaçmayı bırakıp onu değiştirmeye başlamak için kardeşlerimizi zorlamamız. Burası senin yuvan dostum, yuvandan kopma; burada büyük adamlar büyük işler başardı, yine başaracaklar ve bizler Amerika’yı olması gerektiği gibi bir Amerika yapabiliriz. Zor olacak James ama sen güçlü ve sabırlı köylülerin soyundan geliyorsun, pamuk toplayıp nehirlere set çeken, demiryolları kuran, en çetin, en zorlu koşullar altında bile kimsenin dil uzatamayacağı, muazzam bir saygınlığa ulaşmayı başaran adamların soyundan. Homeros’tan bu yana en büyüklerinden bazıları dahil, büyük şairlerden oluşan koca bir nesle sahipsin. İçlerinden biri söyle demişti, Tam yitip gittiğimi sandığımda, Zindanım sarsıldı ve zincirlerim çözüldü.
Sen de biliyorsun ben de, bu ülke yüz yıllık özgürlüğü yüz yıl erken kutluyor. Onlar özgürleşmeden biz özgür olamayız. Tanrı seni kutsasın James, ve yardımcın olsun.
Çeviren: Kıvanç Güney
Image: Romare Bearden, The Woodshed (The Metropolitan Museum of Art)