Kutsal oyuncaklar gibi

I woke to find myself filled with sound

My face my eyes my mouth my nose my hands

It was the sound of a sea-door opening

The sound of the sun-hen shaking dust from her feathers

The sound of a tooth-colored hawser creaking

Of a trumpet in the shape of a tree

Of tomorrow’s wheat, of a moving bone

It was the sound of an historical wrist, of resistance

Of capering cars, of embracing horses.

I watched it, as blue as a carnation cooling in the sun

As beautiful as the pencil behind a construction worker’s ear

As intense as a wet barrel in the rain

As ecstatic as a clothesline brushed by the wing of a sparrow

Like pigeons strolling through a schoolyard

Like a lip kissed on the coast, a lip kissed in the rain

Like faceless minutes nuzzling up to shadows

Like celestial toys.

Melih Cevdet Anday, “Voice” (English translation: Sidney Wade and Efe Murad)

Uyandım ki ses içinde kalmışım

Yüzüm gözüm ağzım burnum ellerim

Aralanan deniz kapısının sesi bu

Silkelenen güneş tavuğunun sesi

Diş rengindeki halatın gıcırdayan sesi

Ağaç biçimindeki ses borusunun,

Yarınki buğdayın, devinen kemiğin,

Tarihsel bileğin, direncin sesi bu

Oynaşan arabanın, kucaklaşan atların.

Baktım güneşte soğumuş karanfil gibi mavi

Bir yapı işçisinin kulağındaki kalem gibi güzel

Yağmurda ıslanmış namlu gibi yeğin

Serçe kanadı değmiş çamaşır ipi gibi esrik

Okul bahçesinde dolaşan güvercinler gibi

Kıyıda öpülen dudak, yağmurda öpülen dudak gibi

Gölgelere sokulan yüksüz dakikalar gibi

Kutsal oyuncaklar gibi.

Melih Cevdet Anday, “Ses”