I’m the tree.
A tree
unlike any other you’ve seen in the world.
There is nothing at all to compare them.
Not even two drops of water are alike.
This world tries to make me other than I am.
Still it’s me.
Another me:
A tree’s shadow.
Nothing is clear anyway.
‘Should we dwell in the moment or beyond it?’
Or should we disappear?
It’s this I don’t understand.
And everything is one vast silence.
I see a bird passing by.
A river widens where it pools up.
I only look to things.
Looking is my job, only to look.
Everything in the world I miss like mad.
Everything I had was a small garden.
I can never forget the houses and streets and sky that could be seen from there.
Now there is no one.
I never thought to be a tree in a painting.
Not counting my roots (I can’t see my roots either)
There hasn’t been a big change.
No one can say I’m not alive,
As if I were on a long, long journey.
I’m endlessly extending,
But this isn’t eternity.
But I know I’m caught up with eternity.
It’s out of my hands, and I find my situation strange.
To be in the world in a painting…
That’s all.
It must be something like this:
To exist.
İlhan Berk, “The Tree” (English translation: George Messo)
Ağacım ben
Dünyada gördüğünüz ağaçların hiçbirine benzemeyen bir ağaç
Birbirine benzeyen hiçbir şey yoktur
İki su damlası birbirine benzemez
Beni kendimden başka bir şey yapmaya çalışan bu dünyada
Gene de benim
Bir başka ben:
Gölgesi bir ağacın
Hiçbir şey belli değil hem
Anın içine mi ötesine mi geçmeli?
Yitip gitmeli mi yoksa?
Bunu anlamıyorum işte
Hem her şey bir sessizlik
Bir kuş geçiyor görüyorum
Bir su durduğu yerde genişliyor
Her şeye ben yalnızca bakıyorum
Bakmak benim işim, yalnız bakmak
Dünyadaki her şeyi korkunç özlüyorum
Küçük bir bahçeydi her şeyim benim
Ordan görünen evleri, sokakları, gökyüzünü unutamam
Şimdi biri yok
Bir resimde ağaç olmayı hiç düşünmedim ben
Köklerimi saymazsak (köklerimi ben de göremiyorum)
Büyük bir değişiklik olmadı
Yaşamadığımı da kimse söyleyemez
Uzun mu uzun bir yolculuğa çıkmış gibiyim
Sonsuz uzuyorum
Ama sonsuzluk değil bu
Sonsuzlukta dolaştığımı biliyorum ama
Elimde değil, yerimi yadırgıyorum
Dünyada bir resimde olmak…
Hepsi bu
Hem böyle bir şey olmalı:
Varolmak.
İlhan Berk, “Ağaç”
Painting: James Tissot, Spring Morning; The Metropolitan Museum of Art