Today is Sunday.
Today for the first time they took me out into the sun.
And for the first time in my life the sky
Was so far away from me
And so blue
And so vast that I stood paralyzed
With shock.
Then, respectfully, I sat upon the ground,
Leaning my back against the wall.
This is not a moment to think of happenings,
Not a moment to dwell on battle, or freedom, or my lover.
The soil, the sun and me…
I am fortunate…
Nazım Hikmet, “Today is Sunday” (English translation: E. Geddes)
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben…
Bahtiyarım…
Nazım Hikmet, “Bugün pazar”
