LİR–LYRE
by İlhan Berk
Thor kayalarının liriyle coşuyordu.
Thor was getting carried away with the rock’s lyre.
1.
Her şiiri bir öncekini yıkarak, yıka yıka yazmak…
Yazmak budur.
To write every poem by demolishing the ones before…
This is writing.
2.
Dilin gerçeklik sınırının nereye değin uzandığını, gerçeklik ötesiyle ilişkisinin de nerde kesildiğini, nasıl kesildiğini, sonra da o Kaosu denemek istedim hep. Sadece bir merak da olabilir bu. Ama bunu denedim. Anlamı (ya da gerçeği) aşmadıkça şiirden söz edilemeyeceğini biliyorum çünkü.
And I’ve always wanted to try that Chaos, where reality reaches its furthest limits in language, where that relationship between language and reality’s other side comes to a halt, and how it comes to a halt. Maybe this was just a curiosity. But I tried it. Because I know there can be no talk of poetry if meaning (and reality) isn’t overcome.
Bir Kaosta yaşamak, kaosu yazmak nasıl bir şey? Bu merak sönmedi bende. Öznenin egemenliğini yitirişini; nesneyle yer değişmesini (kısa da olsa) yaşamak…
How is it to live in Chaos, to write of it? This curiosity never left me. To live with the loss of the subject’s sovereignty, changing place with the object (even for a short time…)
Böyle uzun bir yolculuğa çıkmak:… Konuya sağından solundan yanaşmak; ama bir türlü yakalayamamak: etrafında dönmek yalnız. Tam yaklaşıldığında da yeniden başa dönmek…
To set out on such a journey… To draw near to the subject from all sides; but never fully grasp it: only to circle it. To start going round again just when you draw near…
English translation by George Messo
One thought on “LİR, 1 – 2”