Stalactite – Damlataşı
by Karin Karakaşlı
Should tears grow larger
Will they form stalactites?
You know, like in caves where for fifteen years
Drip drip flowing and freezing
Freezing mid-flow
Gözyaşını büyütünce
damlataşı olur mu?
Hani şu mağarada on beş yıl
damla damla akıp donan
Donup akan
You’d be surprised by how stone lives
I once saw a stone’s heart
In a cave of stalactites
Drip by drip it was beating as it grew
It was forbidden to touch
The human hand not always being helpful
The sweat on our palms
Would be the killers of the living stalactite
Petrifying it with the touch of a finger
Taş nasıl da yaşıyor şaşarsın
Damlataşından sarkıtlarla kaplı
bir mağarada gördüm taşın kalbini
Damla damla atıyor, büyüyordu
Dokunmamız yasaktı, insan eli
hep şifalı değil
Avuçtaki ter salgısı
katiliymiş damla taşının
Parmak değince duruyor
Taşlaşıyor öylece
Someone with sweaty palms
Was also once my killer
As my love flowed drop by drop
I dangled
After drips
Became petrified
And broke
Avucumun terlediği birileri
de benim katilimdi bir vakit
Aşkımı akıtırken damla damla
Sarktığım
Taşlaştığım
Damladan
Kırıldım
English translation by E. Geddes
