“Historians of literary translation have often noted a strange phenomenon: although an original text still gives us pleasure even centuries after it was written, almost all translations age quickly. Why translations should be more time-bound than literary works of art remains a mystery…”
-Breon Mitchell
From Wuthering Heights:
…I know, by instinct, his reserve springs from an aversion to showy displays of feeling — to manifestations of mutual kindliness. He’ll love and hate, equally under cover, and esteem it a species of impertinence, to be loved or hated again — No, I’m running on too fast — I bestow my own attributes over liberally on him. Mr. Heathcliff may have entirely dissimilar reasons for keeping his head out of the way, when he meets a would be acquaintance, to those which actuate me.
-Emily Brontë, 1847
İçgüdümle seziyordum ki onun bu çekingenliği, aşırı duygusal davranışlara karşılıklı incelik gösterilerine duyduğu tiksintiden ileri geliyor. Bence Heathcliff, sevgisini de nefretini de belli etmeyenlerdendi; ikinci bir kez sevilmeyi ya da nefret edilmeyi de aklı almazdı. Ama ben de çok ileri gidiyorum. Kendi huylarımı alabildiğine ona yüklüyorum. Belki de Mr. Heathcliff’in, kendisiyle ahbap olmak isteyenlerden kaçınmasında, benimkine uymayan bambaşka nedenler vardır.
Çeviren: Naciye Akseki Öncül, 1983 (12).
