Snow memory from Guy de Maupassant:
A curtain of uninterrupted white flakes constantly sparkled in its descent to the ground. It effaced forms, and powdered everything with a downy moss. And nothing could be heard in the great silence. The town was calm, and buried under the wintry frost, as this fall of snow, unnamable and floating, a sensation rather than a sound (trembling atoms which only seem to fill all space), came to cover the earth.
(English translation)
Ardı gelmez ak tanelerden oluşmuş bir perde yere doğru inerek durmadan ışıldayordu; biçimleri siliyor, nesneleri bir buz köpüğüyle örtüyordu; kış altında kefenlenmiş durgun kentin büyük sessizliği içinde, döne döne yağan karın belirsiz hışırtısından başka bir şey duyulmuyordu. Gürültüden çok bir duyu, uzayı doldurur, dünyayı örter gibi olan hafif atomların birbirine karışması.
(Çeviren: Tahsin Yücel)
